Wittgenstein pisze:
(..) twoje życie nie może być zbudowane na jakimś przypadku, choćby nawet nader pożądanym. s.47. Tak podpowiadał Wittgensteinowi głos, gdy rozchodził się ze swoją kobietą.
czy wierzyć słowom Wittgensteina?
Mniemaniem metafizycznym jest sąd, że nasze życie jest złożone z przypadku.
Podobnie jak takim mniemaniem jest sąd przeciwny, głoszący, że wszystko co się nam przytrafia jest konieczne.
Bycie z osobą w bliskiej relacji, przy jednoczesnym wyobrażaniu sobie nieskończonej możliwości innych scenariuszy życiowych (z inną osobą) jest (...) nie mam odpowiedniego słowa.
Traktowanie swojego życia jako przypadku jest pozbawianiem siebie racji istnienia i racji istnienia zakładanych relacji.
(..) twoje życie nie może być zbudowane na jakimś przypadku, choćby nawet nader pożądanym. s.47. Tak podpowiadał Wittgensteinowi głos, gdy rozchodził się ze swoją kobietą.
czy wierzyć słowom Wittgensteina?
Mniemaniem metafizycznym jest sąd, że nasze życie jest złożone z przypadku.
Podobnie jak takim mniemaniem jest sąd przeciwny, głoszący, że wszystko co się nam przytrafia jest konieczne.
Bycie z osobą w bliskiej relacji, przy jednoczesnym wyobrażaniu sobie nieskończonej możliwości innych scenariuszy życiowych (z inną osobą) jest (...) nie mam odpowiedniego słowa.
Traktowanie swojego życia jako przypadku jest pozbawianiem siebie racji istnienia i racji istnienia zakładanych relacji.
Przyjmując, iż życie rządzi się koniecznością, wnosi się jakąś - wyższą rację.
Jest jeszcze inna myśl.
Czy z przypadku nie może wyłonić się konieczność i wyższy porządek? Tak jak z nieładu we wszechświecie wyłonił się ład, tak w życiu osobistym złożonym z przypadkowych zdarzeń, może powstać - należy wytworzyć - coś wartościowego: przyjaźń, miłość. Z ogromu powierzchownych i krótkotrwałych relacji wyłonić kilka - na całe życie.
Życie jednostki nie musi być kierowane wiarą w przypadek.
Trzeba wierzyć w to, co czyni życie bardziej wartościowym.
Inna myśl.
Czym innym jest wygłaszać sąd: moje życie jest przypadkowe.
A czym innym: na moje życie składają się przypadkowe zdarzenia.
Nawet jeśli oba te sądy są prawdziwe, nie wyklucza to możliwości wzniesienia w życiu czegoś trwałego.
Relacji/Związku.
Tak sobie kiedyś myślałem, że ontologia deterministyczna nadaje człowiekowi większą wartość, niż jakakolwiek inna. Bo jeśli wszystko zostało zdeterminowane, to wszystko musiało być tak, a nie inaczej: a więc i ty, istniejący człowieku musiałeś być, twoje istnienie jest konieczne, a nie przypadkowe.
OdpowiedzUsuńSorry za wulgarne "poklepywanie siebie po plecach", ale spodobała mi się ta myśl, że nawet jeśli jakaś znajomość czy miłość są zupełnie przypadkowymi zdarzeniami, to możemy zadbać o to, by stały się czymś więcej, czymś trwałym i - w pewnym sensie - koniecznym.